Мирјана Крстевска е родена во 1955 година во Качарево во Панчево, недалеку од Белград. Дипломирала на белградската академија за ликовни уметности, отсек сликарство, во 1980 година. Мирјана ги завршила постдипломските студии во 1983 година. Таа е член на УЛУС од 1981 година и има статус на слободен уметник од 1980 година. За три децении од нејзиниот професионален живот има остварено околу 20 индивидуални изложби и десетици групни. Таа има добиено многу признанија за нејзиниот придонес во уметноста, а Градот Белград и додели статус на истакната уметница во 2006 година.
Нејзините слики се наоѓаат во многу приватни колекции и во многу музеи. Како што сака да каже и самата уметница, целиот свој опус го посветила на сликите на Белград, на мотивите на неговата архитектура и на пејзажите покрај Дунав и Сава, реките на кои е изграден Белград. Таа е страстен набљудувач на небото над Белград, на расположението и светлината што се менува низ годишните времиња. Таа е неуморна во сликањето на сцените на Калемегдан, пристаништето, катедралната црква Свети Михаил, Воениот остров, секој пат со нови елементи и детали.
Откако помина еден дел од својот живот во Земун, таа го засака Дунав и типичниот пејзаж покрај реката. Тоа се слики од богата, тропска флора, каде сè вирее зелено под жешкото јулско сонце. Типични видови дрвја и треви кои растат покрај бреговите на реката се веднаш препознатливи и речиси може да се почувствува топлината и влажноста во воздухот во топол летен или есенски ден. Дрвјата полни со лисја спорадично сјаат со нивниот сребрено-бел сјај, честопати целосно сокривајќи го небото и хоризонтот. Дрвјата се огледаат во зелените речни води, создавајќи живописни рефлексии на нивните многубројни форми. Сликите често прикажуваат дрво со топла боја што ја крши и збогатува бесконечната градација на зелените. Стеблата и гранките на дрвјата се јасно дефинирани против меки и меки зеленило. Токму тука таа слика дрво или гранка на линеарен начин, и тука ја гледаме целосната вештина и умешност на искусна сликарка.
Нејзините слики од речни сцени се претежно работени во суви пастели, кои нудат широк спектар на можности, текстури и бои. Боите во оваа конкретна техника никогаш не се премногу интензивни и лесно се спојуваат со другите обоени површини на сликата.
Сцените на Мирјана од реката и флората што вирее на нејзините брегови ќе не потсетат дека и ние, некаде во нашата меморија или во нашата свест, ги носиме истите впечатоци од тие пејзажи. Сигурно ќе ги паметиме следниот пат кога ќе се прошетаме покрај река по рамнините.
