Како шо веќе спомнавме шахот не е монотона игра, постојат многу варијации. Во денешниот текст ке се осврнеме хексагоналните шаховски варијации, со посебен осврт на варијацијата на Глински.
“Шестоаголниот шах” или хексагонален шах е група шаховски варијации кои се играат на шаховски табли составени од шестоаголни полиња. Најпозната е варијацијата на Глински, инаку познати се „Шафран“и “Де Васа” . Таблата е симетрична хексагонална составене од 91 шаховско поле.
Бидејќи секоја хексагонално поле кое е на работ на таблата има шест соседни полиња, создадена е зголемена подвижност за фигурите во споредба со стандардната ортогонална шаховска табла, бидејки има шест природни насоки за движење наместо четири. Обично се користат три бои така што нема две соседни полиња со иста боја, а игра со ограничена боја.
„Глински табла“
“Gliński’s hexagonal chess”
Шестоаголниот шах на Глински, измислен од страна на Владислав Глински во 1936 година и првпат представен во Британија во 1949 година, и е „веројатно најраспространетата од шестоаголните шаховски игри. Играта беше популарна во Источна Европа, особено во родната Полска на Глински. Во еден момент имаше повеќе од половина милион играчи, а беа продадени повеќе од 130.000 шаховски табли. Книгата на Глински „Правила на хексагонален шах“ беше објавена во 1973 година.
Движењето на фигурите:
Предноста на “Глински” шахот се поголем број на можности, така на пример во можност сте да матирате со два ловци. Посебно е интересно движењто на кралицата, кое создава можност за речеси “секој потег”.
